Bladblazen
De wekker gaat af. Het is half zeven. Ik tik ‘m uit. Heb een vrije dag en draai me nog eens lekker om. Langzaam val ik weer in een licht soezende slaap. Net als ik de slaap weer goed te pakken heb, hoor ik een immens gebrul. Potverdorie denk ik, heb ik eens vrij. Het lawaai is overweldigend dus sta ik maar op. Als ik de gordijnen open trek zie ik twee volwassen kerels met rugblazers blaadjes wegblazen. Het zijn net twee van die maanmannetjes met een grote blaasslurf. Ze staan heel serieus blad vanuit de berm de sloot in te blazen. Ik moet gelijk denken aan een aannemer die eens zei: “Blaas maar lekker het water in mannen, hebben wij volgend jaar weer werk om de sloot leeg te halen.”
Veel mensen weten niet waarom volwassen mannen in Nederland in de herfst massaal blaadjes gaan blazen. En kijkend uit mijn raam dacht ik ook dat deze maanmannetjes gek geworden waren. Toch staan zelfs wij in de herfst klaar met blaasmaterieel om de gevreesde blaadjes te verwijderen. En als de mannen op pad gaan, worden zij vaak voor gek verklaard. Toch gaan we het blaasgeweld aan met een reden. Onverharde en halfverharde paden verdragen blaadjes slecht. Mensen lopen en fietsen er overheen en de blaadjes vormen een dikke natte koek. Als deze paden niet worden geblazen, holt de kwaliteit van de paden achteruit en moeten deze in het voorjaar weer opgeknapt worden. Dus de uitkomst is heel simpel: het blazen van paden is gewoon goedkoper!
Dat verklaart nog niet waarom ieder zichzelf respecterende huisman tegenwoordig met alle geweld zijn bescheiden tuintje met veel lawaai schoon wil blazen. Blad is juist erg goed voor de tuin. Het beschermt veel planten en dieren tegen de vorst in de winter en na verloop van tijd vormt het prima humus. Ok, het paadje is prima en eventueel het gazon. Maar waarom dan al dat blad deponeren bij de buren? Meestal is dat de gemeente of Utrechts Landschap. Dit blad kan je prima op een hoop gooien. Na drie jaar heb je de mooiste compost. O ja, bezem en bladhark werken ook goed hoor! Kan de buurvrouw nog even lekker uitslapen.
Die vrije middag pak ik zelf de bladblazer. Een dik pakket blad heeft zich genesteld op mijn grindplaats. Met oordoppen op loop ik door de tuin. Noestig blaas ik alle blaadjes naar de plek waar ik ze hebben wil. Daar die hoop voor diertjes, daar een laag over de bloementuin. “Ah, pas op Joris niet in de sloot,” denk ik bij mezelf. Pas als je zelf aan het blazen bent heb je door hoe verslavend het is. Nog even dat hoekje schoon terwijl achter je de nieuwe blaadjes al weer vallen. Maar als je vooruit kijkt krijg je het gevoel dat je een beetje God bent. Jij… en jij alleen, bepaalt waar de blaadjes zich mogen nestelen.
Joris Hellevoort
boswachter Utrechts Landschap
