Landgoed Oostbroek
Bloemrijke graslanden en oud loofbos
Bloemrijke graslanden tussen oud loofbos, moerassen en een kloostertuin. Landgoed Oostbroek vormt een oase aan rust tussen de drukte van de A28 en het UMC Utrecht. Hier kun je ontsnappen aan de drukte van alledag. Het landgoed is uitermate geschikt voor een korte wandeling of een picknick in het gras. Dat het landgoed een lange historie kent, is te zien aan de parkachtige inrichting, dikke oude bomen en het statige landhuis.
Veel te bieden
Op landgoed Oostbroek wisselen loofbossen met oude bomen, moeras, een boomgaard met oude fruitrassen, een kloostertuin en graslanden elkaar af. De graslanden worden deels begraasd door koeien (lakenvelders) en deels gemaaid. Door de variatie komen er veel planten- en diersoorten voor. Vooral het aantal vogelsoorten is opmerkelijk: verschillende soorten spechten en mezen, boomkruiper, boomklever, ijsvogel, dodaars, buizerd en havik. In elk seizoen heeft het landgoed veel te bieden. In het voorjaar kleurt het landgoed spectaculair wit met duizenden bloeiende sneeuwklokjes.
Belangrijke schakel
Het landgoed vormt een belangrijke schakel tussen de natuur in het Kromme Rijngebied en de Utrechtse Heuvelrug. Het is onderdeel van de Ecologische Hoofdstructuur. Dankzij het wildviaduct onder de A28 kunnen dassen en reeën zich vrij verplaatsen tussen de landgoederen ten noorden en zuiden van de snelweg.
In 1992 heeft Utrechts Landschap op het landgoed een oude loop van de Kromme Rijn uitgegraven. Deze meander heeft tegenwoordig een rijk onderwaterleven met diverse vissen, kikkers en salamanders. De oevers zijn begroeid met gele lis en koninginnenkruid. Er broeden dodaars en ’s winters laat de roerdomp zich soms zien.
Kloostertuin
De eigentijdse kloostertuin ligt op precies dezelfde plek als eeuwen geleden. Er is een hoogstamboomgaard en langs de kloostermuur groeit leifruit. Ook een kruidentuin met vlindertuin ontbreekt niet. Vrijwilligers van Utrechts Landschap beheren de kloostertuin. In het landhuis is het kantoor van Utrechts Landschap gevestigd. Verder zijn op Oostbroek diverse natuur- en milieuorganisaties gevestigd, zoals Landschap Erfgoed Utrecht en LandschappenNL.
Geschiedenis
De geschiedenis van landgoed Oostbroek begint in het jaar 1122. Bisschop Godebald liet in dat jaar de Kromme Rijn afdammen bij Wijk bij Duurstede. De rivier veranderde in een kleine stroom, waardoor het makkelijker werd om de waterhuishouding in het moerassige gebied te regelen. Zo konden de monniken het gebied rond de Kromme Rijn omvormen tot landbouwgrond.
Op de plek waar nu landgoed Oostbroek ligt, stichtte de bisschop een benedictijner klooster. Vanuit hier stuurde hij de ontginningen aan. De naam Oostbroek stamt uit deze tijd. ‘Broek’ staat voor moerassig gebied en ‘oost’ voor de ligging ten oosten van Utrecht.
Het Godebaldprieel is een verwijzing naar de geschiedenis. Het prieel lijkt op een graf, maar is dat niet. Het glazen dak heeft de vorm van een bisschoppelijke mijter.
Aangekocht in 1978
De monniken bleven tot 1572 in het gebied. In dat jaar werd Oostbroek onder invloed van de Reformatie verbeurd verklaard aan de Staten van Utrecht. In de drie eeuwen daarna werd er regelmatig gebouwd en gesloopt op het landgoed. In 1887 verrees het huidige landhuis. Het parkbos is in dezelfde periode aangelegd door tuinarchitect Van Lunteren. Utrechts Landschap heeft het landgoed in 1978 aangekocht om de laatste strook natuur tussen Utrecht en Zeist veilig te stellen.
